راستش کلی گریه میکنم؛

هربار که به لطف خدا به این بنده‌ ی خطاکارش فکر میکنم، به لطفی که ثمره اش تویی..

لمس دوباره‌ ی عشق... نعمتِ دوست داشتن و دوست داشته شدن...

اشک میریزم و از اعماق قلبم میخواهم که ما را برای هم «زیادی» نبیند.

شکر میکنم که دوباره ما را کنار هم قرار داده،
و باز اشک میریزم...

این چرخه هر روز در دلم ادامه دارد؛
بی‌ انتها...